Met hun drie jonge kinderen hadden Sheno en Hama uiteindelijk toch de vlucht naar Europa ondernomen. Ze zagen geen hoop meer in hun eigen land; ze waren moe van de onderdrukking en tegenslagen.
Maar met de reis kwamen ook nieuwe moeilijkheden; hun tweede kind wilde niet meer gaan slapen, hij werd elke nacht overvallen door nachtmerries over de grote zee. Doodmoe en verdrietig kwamen ze aan in het Koerdische huis.
In het vluchtelingenkamp hadden ze een van onze medewerkers ontmoet en zij had hen uitgenodigd. Ze voelden dat het goed was; dat de bezoekster vrede meebracht. In het koerdische huis legden we hen het evangelie uit. Het moment dat ze zich over gaven aan Jezus ervoeren ze Zijn oneindige liefde en vrede. Door gebed werd hun zoontje bevrijd van zijn nachtmerries. Dit gezin ontving nieuw leven en nieuwe hoop.